Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Νανούρισμα

Τρυφερότητας απόγειο... Η Λέττη (μας) έγινε γιαγιά!


Κοιμήσου ζαχαρίτσα, κοιμήσου μέλι,
μέσα σε μια αγκαλίτσα, που πάντα θα σε θέλει.
Κοιμήσου ομορφούλι, κοιμήσου απαλά,
σ αγκάλη θαλασσίτσα, με ήσυχα νερά.

Κοιμήσου αγγελάκι, κοιμήσου αγαπημένο
κι εγώ εδώ για πάντα θα ‘μαι να περιμένω,
στο στόμα να σου δίνω ένα γλυκό φιλάκι
και μιαν αγάπη απέραντη, λαφριά σαν πουπουλάκι.

Λέττη Κοιλάκου

5 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια διπλά στην Λέπη και για τους υπέροχους και συγκινητικούς στίχους και για το ότι έγινε γιαγιά!!!
    Σε σένα Γιώργο μου, μια ζεστή καλημέρα και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πόση γλυκύτητα, πόση τρυφερότητα κλεισμένη σε τούτους τους στίχους!
    να το χαίρονται τ' αγγελούδι τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαζογιαγιά με υπέροχους στίχους, ο απόλυτος συνδυασμός!!!

    :-)

    Τα φιλιά μου πολλά σε όλους σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λέττη μου χαζογιαγιά, να σου ζήσει και να τον κοιμίζεις με τα υπέροχα νανουρίσματα που του γράφεις!... Αλλά, βρε Λέττη μου, μην μας αφήσεις να περιμένουμε να γίνει έφηβος για να ασχοληθείς ξανά με τα υπέροχα ερωτικά σου στιχάκια που μας έχεις συνηθίσει!

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εχεις δίκιο Γιώργο,υπόσχομαι να επανακάμψω....Σας ευχαριστώ όλους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή