Άγγελοι στο Φως των Σκοτεινών Ήλιων

Η ανάρτηση αυτή δεν οφείλει την ύπαρξή της μόνο στο χθεσινό σχόλιο του καλού φίλου Dark13Sun, πάνω στο Ποίημα 'Οι αγγελοι με τις ασπιδες' του Θανάση Βορδού,αλλά και σε άλλα πολύ πιο Βαθειά, αλλά και πιο Σκοτεινά αίτια που ταλανίζουν την κοινωνία μας σήμερα...

Το σχόλιο του Dark13Sun:

έξω από το χορό...όλοι χορεύουν...

αυτοί "οι άγγελοι" δεν είναι ηλίθιοι...εκτελούν διαταγές!αυτοί εδώ εμποδίζουν την βια κάποιον άλλων "αγγέλων"...είναι άνθρωποι κάτω από αυτό που εσείς βλέπετε κουβαλάνε μυαλό καρδιά αισθήματα...έχουμε μπερδέψει τα πάντα...μας αρέσει να βλέπουμε επιφανειακά γιατί μας βολεύει να ρίχνουμε το βάρος στους άλλους...
λιθοβολήστε τους λοιπόν!!εσείς οι σωστοί!!εσείς που δεν αναγκαστήκατε να γίνεται άγγελοι!!εσείς που ακόμα και όταν σχολιάζετε ανώνυμα δεν θεωρήστε ότι φοράτε μάσκα!!

συγνώμη Γιώργο για την κατάχρηση χώρου...αλλά δεν είμαι εδώ μόνο για "γλυκανάλατα" σχόλια...
έχω και γνώμη και άποψη και εμπειρία και δεν διανοούμαι να κάνω την πάπια! 

Εγώ πάλι πολύ το χαίρομαι όταν η σελίδα αυτή γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης πραγματικών απόψεων και όχι συλλογή ‘γλυκανάλατων σχολίων’! Αυτός είναι ο ρόλος της, όπως και αυτός είναι ο δικός μας ρόλος στην σύγχρονη κοινωνία των πολιτών, των μυριάδων προβλημάτων και του διαδικτύου – είτε φοράμε την ‘μάσκα’ του Ανώνυμου ή του Ψευδώνυμου, είτε τολμάμε να μιλήσουμε με το όνομά μας – όσοι κίνδυνοι κι αν ελλοχεύουν σ’ αυτήν μας την επιλογή! Όταν η ζωή μας βομβαρδίζεται από παντού με δακρυγόνα, απλά δεν μπορούμε να έχουμε κολλημένο στο πρόσωπό μας το χαζοχαρούμενο χαμόγελο του ηλίθιου! Κανένας λοιπόν δεν κάνει κατάχρηση χώρου όταν καταθέτει  την Άποψή του – μάλλον το αντίθετο συμβαίνει: όλοι τρώμε τζάμπα χώρο στην ζωή όταν φοβόμαστε να το κάνουμε …

Λοιπόν, μιας και περί Αγγέλων – Ηλιθίων, Μασκών και Δακρυγόνων ο λόγος και επειδή ούτε εμένα μου πάει ‘να ποιώ την νύσσα’ – καθόλου όμως! – κι επειδή συμβαίνει να έχω συσσωρεύσει κι εγώ αρκετή εμπειρία επί του θέματος, έχω να πω τα εξής: πραγματικά κι εγώ δυσκολεύομαι (αν και θα το ευχόμουν!) να διανοηθώ μία κοινωνία χωρίς αστυνομία. Κι εγώ έχω φίλους αστυνομικούς και, ακόμη,  κι εγώ στην δουλειά μου (αναγκάζομαι; το κάνω πάντως… να) μεταχειρίζομαι ήπιες ‘αστυνομικές’ μεθόδους (π.χ. 'τιμωρώ' κάποιους ‘ταραξίες’ όταν δεν επιτρέπουν να γίνεται μάθημα - εδώ βεβαίως ανοίγει μια μεγάλη κουβέντα σχετικά με το ποιόν της εκπαίδευσης που καλούνται να υπηρετήσουν Εκπαιδευτικοί και Μαθητές, αλλά αυτό δεν είναι μάλλον του παρόντος). Μέχρις εδώ Σκοτεινέ μου Ήλιε νομίζω πως συμφωνούμε , τουλάχιστον σε ένα βαθμό. Εδώ όμως πρέπει να γίνει μία διάκριση. Μάλιστα μία ΑΠΟΛΥΤΗ διάκριση: γιατί είναι άλλο (εντελώς άλλο όμως!) να προστατεύεις την Κοινωνία από τους εχθρούς των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων της (καθήκον της αστυνομίας) κι εντελώς άλλο (το αντίθετο μάλιστα!) να ΕΠΙΤΙΘΕΣΑΙ στην Κοινωνία όταν αυτή υπερασπίζεται ακριβώς αυτά τα δικαιώματά της!

Κι εκεί ακριβώς είναι το θέμα με τους (συγκεκριμένους) ένστολους: Ποιος λογικός ή στοιχειωδώς ‘ανθρωπίνως’ άνθρωπος μπορεί να δεχτεί, χωρίς να ΕΞΟΡΓΙΣΤΕΙ, να βλέπει εικόνες πάνοπλων να επιτίθενται σε παππούδες, γυναίκες, ή και άντρες άοπλους επειδή έκαναν το ‘λάθος’ να διαμαρτυρηθούν  στον δρόμο ή να τους φωτογραφήσουν; Ποιος από τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανθρώπων που βγήκαν στον δρόμο τους τελευταίους μήνες δεν ΑΓΑΝΑΚΤΕΙ όταν δέχεται τόνους ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ που εξαπολύουν ασύστολα οι ένστολοι ΜΑΣΚΟΦΟΡΟΙ; Ποιος δεν θα ΜΕΙΔΙΑΣΕΙ ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΑ στις εικόνες των κουκουλοφόρων με ρόπαλα που περιστοιχίζονται από ΜΑΤατζήδες; Και ποιος δεν θα ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΙ ΔΙΚΑΙΩΣ ενάντια σ’ αυτούς  που οργανώνουν ΣΚΕΥΩΡΙΕΣ (υπόθεση Ζαρντινιέρα, Πράσινα παπούτσια, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου κτλ.) για να στείλουν ανθρώπους αθώους σε Νοσοκομεία, Φυλακές και Νεκροταφεία; Και ας μην πει κανείς πως αυτές είναι μεμονωμένες εξαιρέσεις, διότι απλώς δεν είναι – είναι ο κανόνας!! Το λέω εγώ (έχω εμπειρία και ΔΕΝ μου επιτρέπεται να σωπάσω!), που έχω δεχτεί ποσότητες καρκινογόνων χημικών ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ κι χωρίς να έχω ΟΥΔΕΠΟΤΕ χρησιμοποιήσει οιαδήποτε μορφή βίας στην ζωή μου και ξέρω τρεις (3!) περιπτώσεις πολύ δικών μου ανθρώπων που οδηγήθηκαν στα αυτόφωρα ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ!!!!!

Φίλοι μου αστυνομικοί – κατά το ‘Αδέρφια μας στρατιώτες’ του Πολυτεχνείου! ΜΗΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ! Η Κοινωνία μας ΔΕΝ σας τσουβαλιάζει – ΜΗΝ το κάνετε αυτό στους εαυτούς σας! Αυτή την στιγμή η Αστυνομία χρησιμοποιείται (όπως και πάντα εξ άλλου) ως ο πολιορκητικός Κριός μιας Αδυσώπητης Εξουσίας που κατακρεουργεί κεκτημένα δικαιώματα αιώνων, οδηγεί μια ολόκληρη χώρα στην Φτώχεια και την Αναξιοπρέπεια, πετάει ανθρώπους στον δρόμο και τους στερεί ακόμη και αυτό το ελάχιστο ανθρώπινο δικαίωμα: της Διαμαρτυρίας! Αλήθεια, όλοι αυτοί οι Αστυνομικοί που χρησιμοποιούν ανεξέλεγκτα τα γκλομπ και τα δακρυγόνα και την βία τους ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΠΩΣ στην πραγματικότητα ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ;  (Ανάμεσα στα video του τελευταίου διημέρου υπήρξε και ένα που έδειχνε ομάδα των ΜΑΤ να δέρνει Ειδικό Φρουρό που πήγαινε με τα πολιτικά στην δουλειά του!) Δεν ντρέπονται όταν χτυπάνε (Ατιμώρητα!) γυναίκες, παππούδες, ανήλικους μαθητές και εργαζόμενους; Όχι;  

Γιώργος Γ. 

Υ.Γ.1: Ειλικρινά αντιλαμβάνομαι Σκοτεινέ Ήλιε την διαμαρτυρία σου, όταν λες πως και αυτοί οι άνθρωποι έχουν οικογένειες και αισθήματα και είναι λάθος  να τους κρίνουμε επιφανειακά! Δεν σου το κρύβω πως όταν κατεβαίνω στο Σύνταγμα και τους βλέπω παρατεταγμένους στην σειρά χωρίς τις Απάνθρωπες Μάσκες τους (κάτι πιτσιρικάδες στην πλειοψηφία τους), τους περιδιαβαίνω λοξά  (από φόβο μην με τραμπουκίσουνε, αν τους κοιτάξω στα ίσια – μου έχει συμβεί παλαιότερα!!), τους φαντάζομαι χωρίς στολές και χωρίς αυτή την τζάμπα μαγκιά με την οποία τους  παρασημοφορεί το Σύστημα για να γίνονται τα Πειθήνια Όργανα του και  σκέφτομαι: Κοίτα να δεις, άνθρωποι είναι κι αυτοί, παιδιά ίσως, κι όταν τελειώνει η βάρδιά τους πηγαίνουν στα σπίτια τους και γκρινιάζουν στην μαμά τους γιατί δεν τους αρέσει το φαγητό ή γιατί δεν τους σιδέρωσε το πουκάμισο, ή κάνουν μούτρα στην γκόμενά τους, ή φιλάνε τα παιδιά τους και τα μαλώνουν όταν δεν κάνουν τα μαθήματά τους – ανθρώπινα πράγματα… Με κάθε ειλικρίνεια όμως σου το λέω ότι ΚΑΘΟΛΟΥ αυτή η σκέψη ΔΕΝ με παρηγορεί όταν με ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΝΑ ΤΡΩΩ ΣΤΗΝ ΜΑΠΑ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΤΟΥΣ (όταν με ψεκάζουν σαν έντομο, όντες αυτοί προστατευμένοι πίσω από την γουρουνόμορφη ΜΑΣΚΑ τους) ή όταν τους βλέπω να εφορμούν με τα γκλομπ στο χέρι! Εκείνη την ώρα θα ήθελα απλώς ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ εκεί απέναντί μου!    

Υ.Γ.2:  Δεν ξέρω αν είναι πραγματικά ηλίθιοι ή κάτι άλλο αυτοί οι άνθρωποι που επιτίθενται τόσο λυσσαλέα ενάντια στον κόσμο ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ! Η δικαιολογία όμως ‘υπακούνε εντολές!’ πραγματικά μου μοιάζει φτωχή και αναξιοπρεπής! Εντολές υπακούει κι ο Δήμιος αλλά κανείς δεν του επέβαλλε να κάνει αυτή την δουλειά! Το σίγουρο πάντως είναι ότι όχι δεν πρόκειται για αγγέλους! Προτιμώ μάλιστα να σκέφτομαι πως είναι ΟΝΤΩΣ ΗΛΙΘΙΟΙ, γιατί αν δεν είναι και αν ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ  κάνουν ό,τι κάνουν,  τότε πιθανότατα μιλάμε για Κοινούς Εγκληματίες… 

 

Υ.Γ.3: Εάν υπάρχουν κι άλλοι που πιστεύουν πως το Διαδίκτυο όντως δεν προσφέρεται μόνο για ‘γλυκανάλατα σχόλια’, πραγματικά θα ήθελα να δω την γνώμη τους σ’ αυτό το θέμα…