ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ… ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΑ!

Ωδή στον Έρωτα!...

ΟΣΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΖΗΣΑ ΛΙΓΑ ΟΣΑ ΕΜΑΘΑ
ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΦΙΛΕ ΤΙ ΕΠΑΘΑ
ΕΛΕΓΑ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ Μ’ ΑΦΟΡΑ
ΜΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΜΕ ΧΩΡΑ

ΚΙ ΕΝΩ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΛΕΣ ΚΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙ
ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ ΠΑΛΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ
ΣΑΝ ΝΑ'ΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

refrain...
ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΩ ΜΑΤΙ
ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΞΕΡΩ ΠΩΣ
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΝΙΩΣΕ ΓΙΑ’ ΜΕΝΑ ΚΑΤΙ
ΦΩΤΙΑ ΜΟΥ ΑΝΑΨΕ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙΓΟΜΑΙ
ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ
ΜΑ ΕΓΩ ΟΣΟ ΖΩ ΘΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ
Τ’ ΟΜΟΡΦΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΧΕΙΛΗ


ΜΕ ΧΤΥΠΗΣΕ ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΩΡΗΣΑ
ΜΑΤΙΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΑ
ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ
ΜΕ ΤΥΡΑΝΝΑΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΝΑ

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΚΟΛΛΑΕΙ ΣΤΑ ΧΕΙΛΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΣΒΗΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΖΗΛΙΑ ΜΟΥ
ΜΟΛΙΣ ΣΚΕΦΤΩ ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ
ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ