Το περιστέρι των Ολυμπιακών Αγώνων
είχε το έρμο, το τέλος που του έπρεπε
χωρίς φτερά, εν μέσω σιαγόνων
τάχα μου δυνατή, η χώρα μου διέπρεπε.
Και τώρα τρομαγμένο στις πλατείες
το κυνηγάνε πεινασμένοι μετανάστες
θύματα κι αυτοί στις ξένες αλητείες
με αγωνία τρέχουνε ν’ αλλάξουνε δυνάστες…
m@gior
Γιώργος Μακριδάκης
Αν νοιώσεις χάδι τρυφερό μ' αληθινό να μοιάζει μη φοβηθείς η σκέψη μου είναι που σ' αγκαλιάζει!
ΑπάντησηΔιαγραφή