Επιτρέψτε μου πω για τον στίχο αυτό της Μεταξίας πως πιστεύω ότι είναι από τους πιο δυνατούς στίχους που είχα μέχρι τώρα την τιμή να φιλοξενώ στην Στιχο-Μυθία...

Και κατεβήκαν οι “ληστές” απ` τον σταυρό,
βαρείς οι φόροι και το λάφυρο “Άγιος Τόπος”,
είν` ο Πιλάτος και Ιούδας και Χριστός,
πόλεμος άνισος και άδικος ο κόπος.

Και κατεβήκαν οι ”ληστές” απ` το σταυρό,
βόλτα να κάνουν στον καμένο Γολγοθά μας
και τα καρφιά τους, που κρεμάσαν στο λαιμό,
στάζουν χολή, πάνω σε μας και τα παιδιά μας.

Και κατεβήκαν οι “ληστές” απ` το σταυρό,
άνομοι άρχοντες, ξηλώσαν τους θεούς μας,
σε μια συνάθροιση, “Εμπόρων των Εθνών”,
τελώνες, κάψανε τη γη και τους ναούς μας.

Και κατεβήκαν οι “ληστές” απ` το σταυρό
κι είχαν στο πρόσωπο “αθώου” εκμαγείο,
στήσαν παράσταση με όραμα νεκρό
και σε κατάντησαν πατρίδα μου πορνείο.

Και κατεβήκαν οι “ληστές” απ` το σταυρό,
μπάσταρδη φάρα και μας γύρισαν την πλάτη,
Αρχαίο αίμα μου και μνήμη μου μωρό,
φτιάξτε καρφιά,
Νέμεση σταύρωσε τον κάθε παραβάτη.