ΚΡΙΣΗ ΙΔΕΩΝ

Μια κοινωνία με άδεια ιδανικά...

Πως θα αποφυγουμε του εγκεφαλου μας την πλυση
να δουμε εμεις πιο καθαρα των ιδεων τη κριση
και που να βρουμε πορους για ολα τα δανεικα
μια κοινωνια γιναμε με αδεια ιδανικα

Φοροι, κρατησεις, περαιωσεις, εισφορες
το '74 δεν τελειωσαν του Ελληνα οι συμφορες
και τωρα μονος του παλευει για να ζησει
αφου οι "πατερες" του τον εχουν ξεπουλησει

Μια χωρα ερμαιο, εχει πεσει σε παγιδα
να μην τοκιζει χρονια τωρα, την ελπιδα
τη βαλανε σε τραινο χωρις επιστροφη
οι ραγες του αδιστακτες, σου κοβουν τη τροφη

Βλεπω τα δακρυα στα ματια να κυλανε
συνωστισμενοι στις πλατειες δε γελανε
οι δηθεν φιλοι σου δε δινουνε ψωμι
μα εσυ στους δρομους να ζητας μια αλλαγη

Μελαγχολια σκεπασε τη σκεψη των παιδιων σου
και της καρδιας η κατοχη ειν' το χειροτερο σου
θελει κουραγιο να σταθεις περηφανη και παλι
συνηθισες γονυπετις να σκυβεις το κεφαλι

Θελω τα ματια σου χαρα, να δινουν στη ψυχη μου
να ατενιζουμε μαζι καθε στιγμη δικη μου
και πως θα ξαναδεις Ζωη, μισογεματο το ποτηρι
αυτοι που δεν σου αξιζαν, να κανουν χαρακιρι!

Θανάσης Βορδός