Κι αν στην ζωή όλα πληρώνονται, πίσω αν κοιτάξεις μην φοβηθείς...
ΖΟΥΣΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΜΑ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ
ΚΙ ΟΛΟ ΣΟΥ ΕΔΙΝΑ ΝΕΡΟ ΝΑ ΠΙΕΙΣ
ΜΑ ΕΣΥ ΟΜΩΣ ΕΦΥΓΕΣ ΚΙ ΑΠ’ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΟΥΤΕ ΣΟΥ ΠΕΡΑΣΕ
ΕΣΤΩ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΜΕ ΣΚΕΦΤΕΙΣ
ΘΑ’ ΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΑ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕΣ
ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΠΩΣ Μ’ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ
ΜΑΛΛΟΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΨΕΜΑ ΖΟΥΣΕΣ
ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΕΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΧΡΩΣΤΟΥΣΕΣ
ΚΙ ΑΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΟΛΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ
ΠΙΣΩ ΑΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ
ΔΕΝ ΘΑ’ ΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΘΑ Μ’ ΕΧΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ
ΕΣΤΩ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΝ ΜΕ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ
Ανδρέας Λάφης
Συγχαρητήρια Ανδρέα και χρόνια πολλά, γεμάτα υγεία και έμπνευση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίοι στίχοι, ανθρώπινοι!!!
Γιώργο μου καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο και στούς δυο σας!
Όταν αγαπάς,
ΑπάντησηΔιαγραφήότι κι αν συμβελι,
αγαπάς ΓιαΠαντα...
με τις Πόρτες του Εαυτού σου ανοιχτες στην Αναγκη του άλλου..
μα..
πόσοι αγαπούν όπως επιτάσσουν τα Τραγούδια?...
Αντρέα, είτε μουσική, είτε στίχους γράφεις, ένα είναι το βέβαιο: ΓΡΑΦΕΙΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα φίλες και φίλοι!...