Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Τελευταίος σταθμός

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή είναι κόλαση, παράδεισος μαζί...



Στίχοι: Θάνος Ανεστόπουλος
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα


Σβήνει το φως
από τα μάτια μου
κι όλα όσα έζησα
μπρος μου περνάνε.

Στέκομαι εδώ
στον τελευταίο σταθμό
με όλα όσα αγάπησα
και πήγαν χαμένα.

Δεν μετανιώνω πια,
όλα ή τίποτα,
δάσος και ερημιά,
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.

Σαν νοσταλγώ
πουλιά με παν μακριά,
πόνο δεν νιώθω πια
μόνο θυμάμαι.

Πάντα έλεγες
πως η ζωή είν’ στιγμές,
κύμα που σκάει σ’ ακτές,
κερί που λιώνει.

Δεν μετανιώνω πια
όλα ή τίποτα,
δάσος και ερημιά,
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και μαζί βροχή
κι ούτε για μια αιωνιότητα
δεν θ’ άλλαζα μια μέρα απ’ αυτή.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι κόλαση, παράδεισος μαζί
κι αυτά που έζησα
είτε άσχημα,είτε όμορφα
ήσαν εγώ κι εσύ.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και βροχή μαζί.


Δισκογραφία:
Κι η αγάπη πάλι θα καλεί - 2008

3 σχόλια:

  1. Καταπληκτικό τραγούδι με πανέμορφους στίχους.
    Φίλε Γιώργο εύχομαι να έχεις ένα όμορφο βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλέ μου φίλε Σάββα, πόσο χαίρομαι που μοιραζόμαστε τις αγάπες μας!

    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κάθε φορά που το ακούω ανατριχιάζω!
    παρεούλα μου, ευχαριστώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή