Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Δυο χρόνια ψάχνω

Ήτανε ανυπόγραφο κι έβαλα τ’ όνομά μου... Επίκαιρο όσο τότε... Όσο ποτέ!


Μέριασε βράχε να διαβεί το κύμα, αγριεμένο,
σε τόσο δύσκολους καιρούς, δύσκολος κι ο αγώνας
πως πέρασαν χρόνια πολλά, πως πέρασε ο αιώνας
δυο χρόνια ψάχνω για δουλειά κι ακόμα περιμένω.

Πάνω στον τοίχο φώναζαν ‘Εδώ Πολυτεχνείο’,
ήταν η άνοιξη ακριβή, μα τώρα έχει νυχτώσει.
Δυο χρόνια ψάχνω για δουλειά κι απλήρωτη η δόση
κι όταν περνάω από κει δεν βλέπω το μνημείο.

Σε έναν τοίχο διάβασα λέξεις με μαύρο χρώμα
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ και ξύπνησε η καρδιά μου.
Δυο χρόνια είμαι άνεργος κι όμως παλεύω ακόμα,
ήτανε ανυπόγραφο κι έβαλα τ’ όνομά μου.


Λέττη Κοιλάκου

4 σχόλια:

  1. Λέττη (Νικολέτα) μου Χρόνια Πολλά και Δημιουργικά!!!

    Να κάνεις περήφανο τον εγγονό σου που έχει τέτοια γιαγιά - θαύμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λέττη, συγκλονιστικό είναι, θερμά συγχαρητήρια!!!
    Γιώργο μου καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπερα Γιωργο μου !!

    http://sevntas.blogspot.com/2011/12/t.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λέττα Χρόνια σου Πολλά !Εξαιρετικό και τόσο επίκαιρο το πόνημα.

    Μου λείπει η ωραία παρέα στο σχολειό της Μεταξίας.

    Χαιρετισμούς σε όλους !

    Γιώργος Μακρυδάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή