Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Στο Χώμα των Θεών


Τώρα που η σάπια τροφή που τάιζαν το πλήθος θα αρχίσει σιγά σιγά να μυρίσει στα πεινασμένα μάτια του και η δίψα στις ψυχές θα γίνεται εντονότερη, θα χρειαστούν πολλές δυνατές φωνές για να φύγει το σκοτάδι. Ας ανάψει μια σπίθα από όλους μας. Με ή χωρίς εμάς η φωτιά θα απλωθεί παντού.
Σ.Α.


Όταν ο άνεμος θα βγάλει μια κραυγή
Τη μαύρη τη βροχή μακριά και διώξει
θα ’χει τελειώσει μια για πάντα η κατοχή
Στο χώμα των θεών και στη ψυχή μου

Όταν ο άνεμος στο σύννεφο θα πει
Μακριά πολύ μακριά να τρέξει
Τότε γαλάζιος ουρανός και ήλιος φιλί
Μέσα στη θάλασσα σαν το παιδί θα παίξει

Ζήσε για αυτή μας την γιορτή
Μη σκύβεις το κεφάλι, ζήσε
Κι αν θα βραχείς απ’ τη μαύρη τη βροχή
Μη φοβηθείς τη νύχτα βρίσε

Ζήσε για αυτή μας την στιγμή
Ένας γαλάζιος ουρανός σου λέει ζήσε
Σε αυτό το φως κανείς δεν έμεινε δειλός
Φωτιά στα μάτια την ψυχή σου χτίσε

Όταν τα ασκέρια απ’ τον ήλιο θα καούν
Και το γαλάζιο το ποτάμι τρέξει
Μόνο οι στάχτες τους θα μείνουν για να πουν:
Λίγο σκοτάδι είναι ντροπή με τόσο φως να παίξει.


Σάκης Αθανασιάδης
http://athanasiadissakis.blogspot.com/

5 σχόλια:

  1. τόσο παράλογα όμορφο το χώμα των θεών!

    καλό ξημέρωμα παρεούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Γιώργο, θα συμφωνήσω με την Βίκυ. Τέλειο. :)

    Καλό μήνα φίλε μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. “ Λίγο σκοτάδι είναι ντροπή με τόσο φως να παίξει”!
    Ακριβώς!!!

    Πολύ-πολύ καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε Σάκη, είναι εξαιρετικό!

    Και είναι διπλή η τιμή να μας στείλεις έναν στίχο αδημοσίευτο - μεγάλη η χάρη μας!

    Ευχαριστούμε διπλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιώργο, είναι τιμή για μένα η φιλοξενία σου στις όμορφές σου σελίδες,που γνώρισα έναν φίλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή