Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Άραγε....


Άραγε θα θυμάται κανένας την περασμένη μας ζωή;


Όταν ο ουρανός δεν κέντησε τη νύχτα με αστέρια
κανένας δε κατάλαβε ότι θρηνούσε, κι έριχνε της λύπης τα μαχαίρια
το μήνυμα που θ' αποκαλυφθεί μ' εκείνες τις λεπίδες
θα είναι μοιραίο για όλους αυτούς που χρήστηκαν μ' ελπίδες

Και κάθε ημέρα θα μπλέκουμε στην επικίνδυνη ζώνη
και κάθε ημέρα θα νοιώθουμε όλο πιο μόνοι
υποταγμένοι σε ένα σύμπαν άτρωτο
την ύπαρξη μας θα αφανίζουμε με τρόπο απάνθρωπο

Τιμωρία που επέλεξε ένας αυτοαποκαλούμενος "Θεός"
για να διδάξει σε όλους μας πως είναι ο πιο ισχυρός
όλα θα τελειώσουν μέσα σε μια στιγμή
άραγε θα θυμάται κανένας την περασμένη μας ζωή;


Κυριακή

1 σχόλιο:

  1. "Αραγε οταν φυγουμε θα υπαρχει η υποψια
    οτι εδω γεννηθηκε η ατιμωρησια;"
    Μπραβο αδερφουλα για τον εξαιρετικο σου στιχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή