Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012


Η επιστροφή της Ανατολής!...


Μη φοβάσαι,
άνοιξ΄το βήμα σου και το δικό μου φτάσε,
το δρόμο μας ψηλαφιστά, μαζί θα βρούμε
από την άγρια νύχτ΄αυτή, έξω να βγούμε.

Μη φοβάσαι,
άπλωσ΄το χέρι σου και το δικό μου πιάσε
κι αν αλυχτάνε τα σκυλιά, δε μας δαγκώνουν,
μας βλέπουν και τους δυο μαζί και δεν ζυγώνουν.

Μη φοβάσαι,
θα είμαι πάντα δίπλα σου να το θυμάσαι,
ας είναι όλα σκοτεινά, θα ξημερώσει
και όσοι βρήκαν μια αγκαλιά, θα ΄χουν γλιτώσει.

5 σχόλια:

  1. η μοναξιά αυξάνει το φόβο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "κι αν αλυχτάνε τα σκυλιά, δε μας δαγκώνουν,
    μας βλέπουν και τους δυο μαζί και δεν ζυγώνουν.

    Μεγάλη αλήθεια! Αληθινό μάθημα! Καλύτερα να το θυμόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω με τον φίλο Χριστόφορο πως το παραπάνω δίστιχο είναι ένα αληθινό μάθημα. Πόσο επίκαιροι οι στίχοι σήμερα όπου πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι σαν μια γροθιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ Ανατολή!

    Μας έλλειψες πολύ!!!

    (Να μην το ξανακάνεις!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μεγαλη υποθεση ενα τρυφερο χερι και μια ζεστη αγκαλια.Η αρχη της ζωης.Πετρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή