Όμορφος, ερωτικός λόγος... Από την Μεταξία...
Κρατώ σφιχτά τα λόγια σου και η ψυχή μου τρέμει,
Φουρτούνα είσαι μάτια μου και κύμα που θεριεύει,
γυμνά περνούν τα χρόνια μου, σε νόμιζα λιμάνι,
με βρήκαν τα χαράματα και ποιός να με ζεστάνει.
Κοιτώ ψηλά τα σύννεφα και τα πουλιά πεθαίνουν,
Στον ουρανό σου μάτια μου οι ήλιοι μου δεν βγαίνουν,
το σώμα σου μια θάλασσα, μα δεν με ταξιδεύει,
σε ξένη μ` αφησες ακτή κι η ελπίδα μου στερεύει.
Στηρίζομαι στο τίποτα, στο πουθενά πατάω,
ξενύχτησα, ξεψύχησα, μ` ακόμα σ` αγαπάω.
Ξερά κλαδιά τα όνειρα φυσάς και τα τσακίζεις,
θαμπή γραμμή τα μάτια σου κι αγάπη δεν θυμίζεις,
καράβι μαύρο η καρδιά στην αμμουδιά αφημένο
κι ειν` η αγάπη μάτια μου ταξίδι τελειωμένο.
Μεταξία Δρογώση
Κι εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζεις πως σε ξέχασα, αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο!!!
:-)
Όμορφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν περίμενα κάτι λιγότερο από την Μεταξία...
Καλό μεσημέρι Γιώργο!
καλησπέρα, όμορφο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο Μεταξία!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο..
ΑπάντησηΔιαγραφή