Βελανιδιά η πόρτα σου
Μα πώς να συγκρατήσει
Το γέλιο σου το γάργαρο
Έξω να μην κυλίσει
Το σκαλοπάτι μάρμαρο
Μα πώς να μη ραγίσει
Στο βήμα σου το βάρβαρο
Που θα σε ξεπορτίσει
Η πόρτα η μαυρόπορτα
Φαντάζει πια αλλόκοτα
Και το σκαλί το μάρμαρο
Γκρεμός φαντάζει, χάλαρο
Σπαθί ,καρφί το βλέμμα σου
Από ψηλά σκοτώνει
Τ΄ αδιόρατο το νεύμα σου
Το βήμα μου πετρώνει
Περνάς, πατάς το θύμα σου
Σαν τη χαλκομανία
Και τα μαλλιά τα χύμα σου
Βιτσίζουν με μανία.
Δημήτρης Καΐτσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου