Κοίτα με τώρα

...έχω κρυμμένη από παλιά της ουτοπίας την γειτονιά...

Εκει στην ακρη του μυαλου
πισω απ' τη ληθη του καιρου
εχω κρυμενη απο παλια
της ουτοπιας γειτονια

Τοτε που ημουνα παιδι
αιωνες πριν τη λογικη
τοτε που εφθανα στη γη
δεν ειμουν μονο ενα κορμι

Ειχα πολυχρωμες αισθησεις
μαθαινα των αστεριων ειδησεις
ειχα τα ματια μου ανοιχτα
ηξερα μερη μαγικα

Κοιτα με τωρα δεν μπορω
χωρις βοηθεια να σκεφτω
Κοιτα με τωρα ειμαι τυφλος
μου δινουν δανεικο το φως
Κοιτα με τωρα προσπαθω
το υλικο να θυμηθω
που 'ναι φτιαγμενη η ψυχη
που δινει στο χωμα μου πνοη

Παλιος ο χρονος και σκληρος
αλλα δεν γινεται αλλιως
θελει εργατες ο καιρος
δεν σταματαει ο τροχος

Δεν εχει ουσια η αξια
ωμη τροφη για τα θηρια
Μην βγαινεις απο την σειρα
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΙΑ ΦΤΕΡΑ


Πέτρος Νικολός