Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Το πλήθος (La foule)

Από τη θεατρική παράσταση της Τάνιας Τσανακλίδου Piaf που ανέβηκε στο Αθηναϊκό Κηποθέατρο το 1981 με τραγούδια της Πιαφ προσαρμοσμένα στα ελληνικά από τον Άρη Δαβαράκη.



Στίχοι: Michel Rivgauche
Ελληνικοί στίχοι: Άρης Δαβαράκης
Μουσική: Angel Cobral
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Ξαναβλέπω τη ζωή μου φοβισμένη,
τα κομμάτια μου μαζεύω απ΄ την αρχή
ό,τι άντεξε από μένα ότι απομένει
ακουμπάει σ' ένα τραγούδι σαν κραυγή.

Η φωνή μου είναι το μόνο πού 'χει μείνει,
ταξιδεύει κουβαλώντας μοναξιά
κι ό,τι πρόλαβα να δω πάει και το αφήνει
μες στο πλήθος που μας πήρε χωριστά.

Κι αφήνομαι στο πλήθος που μ' αρπάζει και μ' αλλάζει,
με γεννάει και με σκοτώνει και για λίγο ξαναζώ
και θέλω να σταθώ να μετρηθώ στήθος με στήθος,
μ' ό,τι έχω αγαπήσει, ότι ακόμα αγαπώ.

Κι η αγάπη που ήταν λίγη δυναμώνει με τυλίγει,
με γεννάει και με σκοτώνει και για λίγο ξαναζώ
και μόνη τριγυρνώ μέσα στο πλήθος που σκοτώνει
ό,τι ακόμα αγαπώ.

Ό,τι πρόλαβα να ζήσω στη ζωή μου,
το κρατώ και το φωνάζω δυνατά
και το πλήθος την αρπάζει τη φωνή μου
και κρατάει αναμμένη τη φωτιά.

Μα ψάχνω μες στο πλήθος που με σπρώχνει και με διώχνει,
με πονάει και με ματώνει, πρέπει να σε ξαναβρώ
μα δεν υπάρχεις πια γιατί το πλήθος μας χωρίζει,
δεν σε φτάνει η φωνή μου, δεν σε αγγίζει η κραυγή.

Και σφίγγω την γροθιά μου και φωνάζω και σπαράζω,
με τυλίγει η μοναξιά μου και το πλήθος τραγουδά
και μόνη τριγυρνώ μέσα στο πλήθος που σκοτώνει
ό,τι έχω αγαπήσει, ότι ακόμα αγαπώ.


Δισκογραφία:
Τάνια Τσανακλίδου - Ανυπεράσπιστοι έρωτες (2008)

   

  La Foule - Edith Piaf

Je revois la ville en fête et en délire
Suffoquant sous le soleil et sous la joie
Et j'entends dans la musique les cris, les rires
Qui éclatent et rebondissent autour de moi
Et perdue parmi ces gens qui me bousculent
Étourdie, désemparée, je reste là
Quand soudain, je me retourne, il se recule,
Et la foule vient me jeter entre ses bras.
Emportés par la foule qui nous traîne
Nous entraîne
Écrasés l'un contre l'autre
Nous ne formons qu'un seul corps
Et le flot sans effort
Nous pousse, enchaînés l'un et l'autre
Et nous laisse tous deux
Épanouis, enivrés et heureux.
Entraînés par la foule qui s'élance
Et qui danse Une folle farandole
Nos deux mains restent soudées
Et parfois soulevés
Nos deux corps enlacés s'envolent
Et retombent tous deux
Épanouis, enivrés et heureux
Et la joie éclaboussée par son sourire
Me transperce et rejaillit au fond de moi
Mais soudain je pousse un cri parmi les rires
Quand la foule vient l'arracher d'entre mes bras
Emportés par la foule qui nous traîne
Nous entraîne Nous éloigne l'un de l'autre
Je lutte et je me débats
Mais le son de sa voix
S'étouffe dans les rires des autres
Et je crie de douleur, de fureur et de rage
Et je pleure
Entraînée par la foule qui s'élance
Et qui danse Une folle farandole
Je suis emportée au loin
Et je crispe mes poings, maudissant la foule qui me vole
L'homme qu'elle m'avait donné
Et que je n'ai jamais retrouvé

2 σχόλια:

  1. το λατρεύω αυτό το τραγούδι!
    σ' ευχαριστώ πολύυυυυυυυ παρεούλα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ το λατρεύω! Τυχαίο; Ε, δε νομίζω ότι είναι τυχαίο ότι η φιλία μας θεμελιώθηκε πάνω σε κοινές αγάπες, Βίκυ!

      Διαγραφή