ΣΤΑ ΟΡΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΡΥΧΕΙΑ

...μάγισσα ζει που τη φωνάζουν ευτυχία, και μια παγίδα στον καθένα έχει στημένη...

Όταν με δεις
μέσα στην έρημο κοχύλια να γυρεύω
και για κοράλλια να βουτάω στο πηγάδι,
καθάρισέ με μ’ ένα χάδι
και στέγνωσέ με στη ζεστή σου αγκαλιά
για να μπορέσω τους αμμόλοφους ν’ ανέβω
κι αυτά τα ρούχα τα παλιά
μιας περιπλάνησης να μείνουνε σημάδι
Όταν με δεις να σε κοιτώ χωρίς μιλιά
είναι για σένα θησαυρούς που θα μαζεύω

Όταν με δεις
μες στο λαβύρινθο μονάχο μου να μπαίνω
και δίχως φως να σκάβω τούνελ στην αυλή μου
τότε να είσαι η καλή μου
και μες στα μάτια τρυφερά να με κοιτάς
μα όταν στο βράχο Προμηθέας ανεβαίνω
εσύ το γύπα μη χτυπάς
γιατί από μέσα ξεριζώνει την πληγή μου
όταν με δεις να μου το πεις πως μ’ αγαπάς
είσαι για μένα ο αέρας π’ ανασαίνω

Ψηλά στα όρη και βαθειά στα ορυχεία
που ‘μαστε μόνοι , ολομόναχοι και ξένοι
μάγισσα ζει που τη φωνάζουν ευτυχία
και μια παγίδα στον καθένα έχει στημένη


Κώστας Κολοβός