Μεσάνυχτα καλοκαιριού

Πάρε κι εσύ από μέσα μου κρασί να κοινωνήσεις....

Καίει η νύχτα, το σώμα καίει
ο κόσμος κοιμάται
πόσο μου λείπεις σε ποιον να το πω που δεν φοβάται.
Ο νους δραπετεύει σ’ άλλες στιγμές
το φεγγάρι ξωπίσω
δρόμο μου δείχνει να σιγουρέψει πως θα γυρίσω.

-Κι εγώ επιστρέφω-
Καρφώνω το σώμα, δένω τα μάτια, κλείνω το στόμα.
Μα ο λογισμός σάρκα δεν έχει
πώς να δεθεί, σκορπάει σα χώμα
και ξανακάνει απ’ την αρχή ταξίδι στο χρόνο
σ’ αυτόν που πέρασε, σ’ αυτόν που θα’ ρθει, σ’ εσένα μόνο

για να μου δώσεις τα φιλιά που’ χεις καλά κρυμμένα
που στόμα άλλο δεν γεύτηκε και τα κρατάς για’ μένα.
Πάρε κι εσύ από μέσα μου κρασί να κοινωνήσεις,
νάμα ζεστό για να πλυθείς και να μοσχομυρίσεις.

Κι όπως θα φεύγεις, γιατί θα φύγεις κι αυτό το ξέρω
μη λυπηθείς και μη σκεφτείς πως υποφέρω.
Όσο θα λείπεις και θα κοιμάσαι σε άλλα χέρια,
εγώ θα υφαίνω απ’ την αρχή τα καλοκαίρια.


Αθηνά Σιδερά