Κρεμάσαν στο λαιμό μας χίλια κρίματα κι ελεύθεροι στους δρόμους είν` οι δράστες....
Κλειδώσαν τις ελπίδες μας και σκούριασαν,
κουράστηκες κι εσύ στην ανηφόρα,
τρομάξανε τα όνειρα και κούρνιασαν,
μονάχοι μας παλεύουμε τη μπόρα.
Κλείστ` το παράθυρο, η νύχτα με βαραίνει,
το νοίκι απλήρωτο και τ` αύριο κουτσαίνει,
κράτα με μάτια μου απόψε αγκαλιά
και το πρωί, θα ψάξω πάλι για δουλειά.
Στενόχωρες οι φόρμες και τα σχήματα
κι εσύ ξυπνάς τη νύχτα μ` εφιάλτες,
κρεμάσαν στο λαιμό μας χίλια κρίματα
κι ελεύθεροι στους δρόμους είν` οι δράστες.
Μεταξία Δρογώση
Κλειδώσαν τις ελπίδες μας και σκούριασαν,
κουράστηκες κι εσύ στην ανηφόρα,
τρομάξανε τα όνειρα και κούρνιασαν,
μονάχοι μας παλεύουμε τη μπόρα.
Κλείστ` το παράθυρο, η νύχτα με βαραίνει,
το νοίκι απλήρωτο και τ` αύριο κουτσαίνει,
κράτα με μάτια μου απόψε αγκαλιά
και το πρωί, θα ψάξω πάλι για δουλειά.
Στενόχωρες οι φόρμες και τα σχήματα
κι εσύ ξυπνάς τη νύχτα μ` εφιάλτες,
κρεμάσαν στο λαιμό μας χίλια κρίματα
κι ελεύθεροι στους δρόμους είν` οι δράστες.
Μεταξία Δρογώση
Αστέρι μ'είπες μια φορά κ' ίσως να γίνω φως μου άμα συμβιβαστείς κι εσύ και γίνεις ουρανός μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το ανοίξουμε το παράθυρο Μεταξία... Στο χέρι μας είναι!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαίρετη όπως πάντα η Μεταξία !
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε όλοι σας καλά !
m@gior