Στο Κρασάδικο του Στέφανου,εκεί, στην Προσφυγομάνα Κοκκινιά...

Μετά από μια νύχτα οινοποσίας στου Στέφανου, παρέα με τον Γιώργο και την Μαρία και μία νυχτερινή, ευλαβική επίσκεψη στη Μάντρα της Κοκκινιάς... Και μία απορία να γεννιέται στα σπλάχνα: Είναι δυνατόν σ' αυτόν τον ιστορικό κι αιματοβαμμένο απ' τα Ες Ες προσφυγότοπο να χωράει σήμερα ο Φασισμός; Κι όμως.... Στην Νίκαια η χρυσή αυγή πήρε πάνω από 4000 ψήφους....  Γαμώ το!.......

Εγώ και ο κος Μακριδάκης στην πρώτη μας κοινή επίσκεψη στο καπηλειό του Στέφανου το Χειμώνα... Την φωτογραφία τράβηξε η σύζυγος του Γιώργου, Μαρία... Γεια μας!

                                          Στο  Κρασάδικο του Στέφανου

Βουτώ τις τύψεις μου στη σάλτσα
τραγούδι  βγαίνει απ' τη ψυχή μου φάλτσα
σαν αμανές, στου Στεφανή το καπηλειό

Κρεμμύδι, Φάβα, ρεβίθια,  σαλιγκάρια
γλεντάμε  σαν  σαράντα παλικάρια
και μας σερβίρει η ηρωίδα Βαγγελιώ

Μονάχος στα μωσαϊκά χορεύω
και στου ζεϊμπέκικου τα βήματα γυρεύω
της ζωής το νήμα, υφασμένο σ΄ αργαλειό

με κουρελού πολύχρωμη να μοιάζει
στα μάτια το Θεό να τον κοιτάζει
όταν σχολάσει κάποια μέρα το σχολειό...

Γιώργος Μακριδάκης
m@gior
http://magior.blogspot.com/

                                                     Προσφυγομάνα Κοκκινιά

Στην προσφυγιά φιλόξενη
που είσαι Κοκκινιά μου
την αγκαλιά σου άνοιξες
σαν ήρθε η γενιά μου.

Γλυκό ψωμί μας φίλεψες
πικρό το μακελειό μας
Γερμανικό παράπηγμα
ήτανε το σχολειό μας.

Εκεί που μοσχομύριζε
κοκκινιστό μοσχάρι
τώρα πιτούλες ψήνονται
και ρύζι με το κάρυ.

Αλλόγλωσσοι, αλλόθρησκοι
παιδιά από άλλη ράτσα
τα νέα σας σερβίρονται
σε πιάτο, στη ταράτσα.

Άγνωστοι και άνεργοι
προβλήματα τεράστια
πάντα το ζόρι το τραβούν
τα δυτικά προάστια.

Γυρνάμε ξημερώματα
ξενύχτηδες από το μπριτζ
κι εσείς μας καθαρίζετε
με πείσμα το παρμπρίζ….


Γιώργος Μακριδάκης
m@gior
http://magior.blogspot.com/