Όταν με δεις

Είναι παράξενα τα χρόνια: διαλαλούν την απουσία του Θεού κι η Αγάπη δεν είναι κοντά να βάλει τάξη…

Όταν με δεις
θα ‘χω τα μάτια σου στα μάτια χαραγμένα:
μία πατρίδα που οι χάρτες μου διψούσαν
όσο τα χέρια σου πουλούσαν
δυο σ’ αγαπώ για μια κρυμμένη σιγουριά -
τότε που χάθηκες - σε πήρανε τα τρένα…
Σου ‘πλεκαν χρόνια μια αγκαλιά
αυτά που μέσα μου λαθραία μόνο ζούσαν…
Όταν με δεις, θα δέσω πάλι με σκοινιά
αυτή την θάλασσα που σ’ έφερε απ’ τα ξένα

Όταν με δεις
σχήμα και μέγεθος ο κόσμος θα αλλάξει
Θα επιστρέφουνε στη γη τα χελιδόνια…
Είναι παράξενα τα χρόνια:
διαλαλούν την απουσία του Θεού
κι η Αγάπη δεν είναι κοντά να βάλει τάξη…
Μα το σημάδι του καιρού
έχει ποτίσει απ’ τη δική σου την κολόνια…
Όταν με δεις, φέρε την μνήμη του νερού
να γίνει η Κόλαση απαλή σαν το μετάξι…


Θα ‘ρθεις το ξέρω είναι γραμμένο στην καρδιά σου
θα ‘ρθεις σαν άνεμος που όλα τα σαρώνει!
Ήταν Σταυρός, θα γίνει Ανάσταση η αγκαλιά σου…
Όταν με δεις θα λιώσει η Άνοιξη το χιόνι!


Γιώργος Γκρίλης