Κι απόψε σ’ υποδέχτηκα όπως και
κάθε βράδυ.
Οι μοίρες το τραπέζι μας στα
γιορτινά θα ντύσουν
νεράιδες παρακάλεσα να’ ρθουν να
τραγουδήσουν
κι οι γεύσεις – σκλάβες- σου
φορούν στον ουρανίσκο χάδι
Νερό πηγών εξωτικών γέμισα να σε
πλύνω
να σου μυρώσω τις πληγές να’
ρθεις να γαληνέψεις
καθάρισα τον ουρανό το σύμπαν ν’
αγναντέψεις
κι όπως με θες, Μαγδαληνή, για χάρη
σου να γίνω
Η νύχτα τα σεντόνια μας τα
κέντησε μ’ αστέρια
ράντισε το κρεβάτι μας με περισσή
μαγεία
κι όπως το φως σου χύνεται στο σκότος
μου με βία
το έλεός σου αναζητώ με τα δεμένα
χέρια
…………………………………………………………………………………..
Και πήρε ο ήλιος βάναυσα σκυτάλη
απ’ το φεγγάρι
όλα χαθήκαν μονομιάς και γίνηκαν
αλήθεια.
Πνίγηκαν όλα στ’ αύριο χωρίς
καμιά βοήθεια
κι αλάργεψες με τ’ όνειρο. Σ’
έχασα παλικάρι.
………………………………………………………………………………….
Κι όπως μου πλένω το κορμί
παρατηρώ σημάδι
ένα κολιέ από νυχιές τριγύρω στο
λαιμό μου
βραχιόλι κατακόκκινο στολίζει τον
καρπό μου
Αθηνά Σιδερά
Σου το 'χα πει στο Ρέθυμνο θα σου το πω και τώραο ήλιος παντα φαίνεται μετά απο κάθε μπόρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΆνοιξες την πόρτα της ποίησης και άγγιξες το ίδιο της το σώμα.Κοίτα να μείνεις εκεί γιατί σε χρειάζεται η ελληνική ποίηση Αθηνά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό Αθηνά, μπράβο!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σας βρήκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό μόνο.
Αθηνά Σιδερά