Η μπαλάντα των Πρωτόπλαστων

The oldest story of the world... Good old Eve!...

Της Εύας κι αν συγχώρησε ο Θεός την ανοησία
ένα δεν έχαψε εύκολα: αυτήν την προδοσία…
Και είχε φτιάξει μια Εδέμ για τον Αδάμ τον ξύπνιο
κάποια στιγμή τρώει ένα φλας και του ‘στειλε ενύπνιο

Και πάνω που εκοιμήθηκε αυτός και ονειρεύθη
με το που ξύπνησε ένοιωσε ευθύς πως … ενυμφεύθη
μια κόρη που του έμοιαζε γιατί απ’ τα πλευρά του
την είχε πλάσει ο Θεός – ‘οστούν απ’ τα οστά του’

‘Τι λες τέκνον;’ τον ρώτησε ο αγαθός Θεούλης
που να ‘ξερε ότι έπαιρνε μάτι ο Βεελζεβούλης
ο Αδάμ σα χάνος έγνεψε – πα να πει ‘φχαριστήθη
αίφνης δυο είχε ουρανούς: της Εύας τα όρθια στήθη

Μα ο διάβολος που όπως λεν πολλά έχει ποδάρια
μια αλήθεια που στις μέρες μας την γράφουν στα … παπάρια
στην Εύα που άλλο δεν ήξευρε εξόν από έναν κήπο
αυτός παρουσιάστηκε… σαν τον θαλάσσιο λύκο

Ψημένος μες στα κύματα με πλάκα τα γαλόνια
δεν υστερούσε πουθενά κι είχε ζωή αιώνια
μια πίπα στα μουστάκια του και τατουάζ στο μπράτσο
τα χείλη του σφυρίζανε το Tango Del Murazzo

Έκανε κόλπα ζόρικα που κάνουν στις Ινδίες
της μίλαγε για έρωτα και άλλες αηδίες
της γυάλισε της κοπελιάς το ζόρικο ναυτάκι
κι αν κρίνω από το κότερο είχε και παραδάκι

Την έμπασε στην πρύμνη του, την έβαλε στην πλώρη
της έκανε ό,τι θα ‘κανες … κι εσύ τρελό αγόρι
και τρίξανε τα άρμενα, τ’ αμπάρια, τα ταβάνια
τα βογγητά ακούστηκαν ως πάνω στα ουράνια

Άϊντε και τ’ άκουσε ο Θεός … ‘τι γίνεται εκεί κάτου;’
μόνο ο Αδάμ συνέχιζε μονάχος …το χαβά του
Κατέβη ο Κύριος, τι να δει… μια Εύα σαστισμένη
πάνω απ’ τους ώμους να κοιτά στα τέσσερα πεσμένη

Και αφιονίσθη ο Θεός – ο Διάβολος τα χάνει
‘που μου ξεφύτρωσες ρε συ της Κόλασης χαϊβάνι;’
Κι άρχισε τις κατάρες του: η θάλασσα να τρέμει
κι όποιος στην Κόλαση θα πάει τα πάντα να υπομένει

Κι εσύ μικρή ανόητη όλα τα συγχωράω
μα αυτή την προδοσία σου – όχι, δεν θα την φάω
γυρνάει και βλέπει τον Αδάμ – έχασκε με απορία
‘αυτόν σου δίνω άπιστη να ‘χεις για τιμωρία’

‘Ους ο Θεός συνέζευξε…’ , γαμώ το κέρατό μου
τι να σας πω μωρέ παιδιά – βρήκα τον διάολό μου…
Γι’ αυτό αν με δείτε να γυρνώ στην άπιστη αύριο βράδυ
μην πείτε, μη σκεφτείτε καν πως το … σέρνει καράβι


Μιχαήλ Αδάμ