Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας...

Μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ... 
 
IV
Ναὶ ἀγαπημένη μου,
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ χοῦμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε
Ὅμως αὐτοὶ σπᾶνε τὶς πόρτες μας
πατᾶνε πάνω στὸν ἔρωτά μας.
Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας
μᾶς σκοτώνουν.
Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.
Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε
φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας
φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰ
καὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ
μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.



V
Θά ῾θελᾳ νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη.
Νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ χτίστες ἀπ᾿ τὶς σκαλωσιὲς καὶ νὰ φιλιοῦνται μὲ τὸν ἥλιο
νὰ τὸ μάθουν στὰ καράβια οἱ θερμαστὲς καὶ ν᾿ ἀνασάνουν ὅλα τὰ τριαντάφυλλα
νὰ τ᾿ ἀκούσει ἡ ἄνοιξη καὶ νά ῾ρχεται πιὸ γρήγορα
νὰ τὸ μάθουν τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ μὴν φοβοῦνται τὸ σκοτάδι,
νὰ τὸ λένε τὰ καλάμια στὶς ἀκροποταμιές, τὰ τρυγόνια πάνω στοὺς φράχτες
νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ πρωτεύουσες τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὸ ξαναποῦνε μ ὅλες τὶς καμπάνες τους
νὰ τὸ κουβεντιάζουνε τὰ βράδια οἱ πλύστρες χαϊδεύοντας τὰ πρησμένα χέρια τους.
Νὰ τὸ φωνάξω τόσο δυνατὰ
ποὺ νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο
καμιὰ ἐλπίδα πιὰ νὰ μὴν πεθάνει.
Νὰ τ᾿ ἀκούσει ὁ χρόνος καὶ νὰ μὴν σ᾿ ἀγγίξει, ἀγάπη μου, ποτέ.


Τάσος Λειβαδίτης

8 σχόλια:

  1. χίλια μπράβο για την επιλογή...χίλια δάκρυα για την αβάσταχτη ωραιότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χίλια ευχαριστώ για τα μπράβο... Τα δάκρυα μας κοινωνούν την ομορφιά κάποιες φορές...

      Διαγραφή
  2. Yπέροχη ανάρτηση, έξοχος ο Λειβαδίτης.

    Το παρακάτω αφιέρωμα για ένα όμορφο Σ/Κ.


    Αστέρια στο στερέωμα
    τα ποιήματα κι οι στίχοι,
    γύρω απ' το φως χορεύουνε,
    της νύχτας πεταλούδες.

    Έλαμπαν χθες εκεί ψηλά
    κι αλλού θ' ανάψουν αύριο,
    φωτίζουν, μες στις φούχτες μου
    πετούν πυγολαμπίδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να γράψω εγώ για τον Τάσο Λειβαδίτη που τον θαυμάζω σχεδόν από τότε που πάτησα το πόδι μου σε τούτη την χώρα; Ποτέ!
    Θα γράψω όμως σένα Γιώργο λέγοντάς σου ότι κατάφερες με το που έφερες το ποίημα τούτο εδώ να με συγκινήσεις και να με κάνεις περήφανο που είμαι παιδί αυτής της γλώσσας και των δημιουργών της.
    Και δεν είναι Γιώργο σαν να γράφτηκε μόλις χθες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες καλέ μου φίλε!!! (Μία μικρή χάρη μόνο: όσο μας τιμάς με τις επισκέψεις σου, μπορείς να γράφεις με ελληνικά γράμματα; Είναι τόσο όμορφα και τα εικοσιτέσσερα!...)

      ;)

      Διαγραφή