ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Περασμένα, ξεχασμένα...;

Κορμιά, ψυχές και μπάζα ερειπίων
κατέβασε της Μικρασίας το ποτάμι
και πλάι απ΄ τις στοές των ορυχείων
σαν σπόρος φύτρωσα εγώ, μικρό βλαστάρι.

Μπερδεύτηκα στα πόδια των χαμένων
για χρόνια ψάχνοντας μαζί τους, κεραμίδια,
ξεδίψασα με αίμα πληγωμένων
κι ανάσανα μέσ΄σε καπνούς κι αποκαϊδια.

Τραγούδησα εμβατήρια βαρβάρων
και μοιρολόγια στα κενά τα μνήματα
και φύτεψα στην άκρη των χειμάρων
μαζί με τους ξεριζωμένους, κλήματα.

Χαθήκαν οι πατρίδες απ' το χάρτη
κι από χαμένες, ξεχασμένες γίνανε,
παραγραφήκαν κι όλα μας τα λάθη
αφού κι οι τελευταίοι τώρα φύγανε.

ΑΝΑΤΟΛΗ