Βιάσου να μου το πεις

Κλήση βιαστική!...

Μ’ απλοχεριά σου μοίρασε

η φύση όλες τις χάρες

των κοριτσιών τα δάκρυα

να κλέβεις τις νυχτιές

να ξαγρυπνούν στο στήθος τους

οι πόθοι κι’οι λαχτάρες

και να γυρνούν στα όνειρα

σ’ ήλιους κι’ αστροφεγγιές

Το λογισμό σου που να βρω

τον ήχο της καρδιάς σου

να ακουμπήσω πλάι τους

να τους αφουγκραστώ

τα λόγια που ψιθύρισαν

τα ακροδάχτυλά σου

με φέρανε στα χνάρια σου

στο φως σου να λουστώ

Λες κάτι να μου μήνυσε

κάτω απ’ τα ματοκλάδια

κάποια φωνή που έστειλε

πρόσταγμα της ψυχής

πως ξαγρυπνάς συχνά και συ

μόνο για με τα βράδια

και τ’ όνειρό σου είμ’ εγώ

βιάσου να μου το πεις

Μαρία

mairy m-k@hotmail.com