Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Τα λόγια φτερουγίζουν



Τις νύχτες ανεβαίνεις στο σβέρκο του ουρανού....



Σου γράφω παραμύθια
για μέρη μαγικά
Λόγια σου ψιθυρίζω
την νύχτα στα κρυφά
Τις νύχτες ανεβαίνεις
στο σβέρκο του ουρανού
Να ψάξεις να ρωτήσεις
για αυτούς που πάνε αλλού
Έλα να σου τινάξω την λύπη απ’ τη ματιά
Μην κολυμπάς για πάντα στου λάθους τα νερά..


Μην ψάχνεις για τα ίδια
Και πάψε να ρωτάς
Τα λόγια φτερουγίζουν  
απ’ τα ακροδάχτυλα
και σαν τις πεταλούδες
που χάσαν τα φτερά
πάντα θα προσπαθούνε
να ανέβουνε ψηλά
Να ρθείς να σου ξεπλύνω  τη μέθη απ’ τη ματιά
Μην κολυμπάς για πάντα στου λάθους τα νερά..

Όποιος μονάχος πίνει στο δάσος χάνεται
Ρουφάει παραμύθια και κότσος πιάνεται 



Σπύρος Βαρθολομαίος

4 σχόλια:

  1. Tόσο πραγματικά όμορφοι στίχοι, λόγια γεμάτα εικόνες ... η λέξη 'κότσος' εντελώς αταίριαστη σ΄ αυτό, με προσγείωσε απότομα !

    ζητώ συγνώμη για το σχολιό μου , όμως έτσι το ένοιωσα.

    Την καλημέρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. συμφωνώ απόλυτα για το κότσος...
    σα χαστούκι. και όχι αφύπνισης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σας ευχαριστω για το σχόλιο σας, για την λεξη 'κότσος',
    η οποία προκάλεσε αυτό για το οποίο γραφτηκε...

    Θερμή καλημερα απο ενα βροχερό νησί..

    Σπύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γι' αυτό γίνονται οι αναρτήσεις, για να κάνουμε καλοπροαίρετη κριτική - κι όχι για να λέμε ωραία λόγια μόνο! Έτσι βοηθιόμαστε κι εμείς οι στιχουργοί να γίνουμε ακόμη καλύτεροι!....

    ΑπάντησηΔιαγραφή