Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Πώς ξεκινά το ποίημα

Πρώτη αιτία μου είσαι εσύ... Kαι ξεκινάει να καίει η φωτιά!...

 
Πότε μια λέξη, πότε μια φράση,
κάποια ιδέα, καινούρια, παλιά,
γίνεται σπίθα, γίνεται φλόγα
και ξεκινάει να καίει η φωτιά.

Έναυσμα γίνεται και ένα βλέμμα,
ένα χαμόγελο κάποιας στιγμής,
κάποτε δάκρυ με ξέχειλη πίκρα,
όμως και δάκρυ χαράς περισσής.

Κίνητρα άπειρα μέσα στη φύση,
δέντρα, λουλούδια, μπουμπούκια, πουλιά,
σύννεφα, χρώματα μέσα στη δύση,
χείμαρροι, μπόρες, ποτάμια, βουνά.

Πέρ’ απ’ τη φύση και πάνω απ’ όλα,
πρώτη αιτία μου είσαι εσύ,
λέξεις και φράσεις γεμάτες με σένα,
πρώτο μου ποίημα μες στη ζωή.

Όταν η σκέψη μου μένει σε σένα,
λέξεις - πλημμύρα ορμητική,
πλήκτρα, μολύβια δεν προλαβαίνουν
όλα να έρθουν μαζί στο χαρτί.

Κι όταν το ποίημα φτάσει στο τέρμα,
βλέπω τους στίχους ξανά και ξανά,
φλόγα καινούρια καθένας ανάβει,
νέο ξεκίνημα γίνεται πια.


Άρης Άλμπης

2 σχόλια:

  1. Τέλειο!!!

    Όμορφο γλυκό-χάραμα να 'χεις.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. γιώργο όσο έχουμε ποιητές σαν το πάνο το σταθόγιαννη που είναι κοντά στους νέους δημιουργούς.....εντάξει έχω κλείσει τα 36 πάντα θα βρίσκουμε τη δύναμη να προχωραμε μπροστά.τον λατρεύω και νοιώθω ευλογημένος που τον γνώρισα.εχω μελοποιησει ακομη ενα ποιημα του μολις το φτιαξουμε΄-κι αν θελεις΄-θα σου στειλουμε να ανεβει πρωτα απο τη στιχο΄μυθια.και παλι σ ευχαριστουμε φιλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή