Να μ' έλεγαν Μαρία

Μια σχέση τοξική - τα χιλιόμετρα κι εσύ.... Υπέροχος στίχος!...

 

Η αύρα σου με τριγυρνά

γλυκά στα χείλη με φιλά

όμως η μοναξιά δαγκώνει.

Βλέπω το έργο να τελειώνει.

Μένω ρημάδι στο σταθμό

κοιτάζοντας τα τρένα

που  έρχονται σ’ εσένα.

-ρ-

Να ‘μουν μια πέτρα

στο δρόμο που πατάς

ένα αεράκι που σαλεύει

και σε χαϊδεύει.

Να ‘μουν μια πέτρα

στο δρόμο που πατάς

να μ ‘έλεγαν Μαρία

για να μ’ αγαπάς.

Με σπρώχνουν τρέχοντας σκυφτοί 

εργάτες και περαστικοί

σ’ ένα ξημέρωμα που στάζει

δάκρυ, απώλεια και μαράζι.

Βρεγμένο τσιγάρο.

Μια σχέση τοξική

τα χιλιόμετρα κι εσύ.

 -ρ-

Να ‘μουν μια πέτρα

στο δρόμο που πατάς

ένα αεράκι που σαλεύει

και σε χαϊδεύει.

Να ‘μουν μια πέτρα

στο δρόμο που πατάς

να μ ‘έλεγαν Μαρία

για να μ’ αγαπάς.

Σιδερά Αθηνά