Ποιος

Των αστεριών την πονηριά και του βυθού την γνώση...

 

Του φεγγαριού τα δάκρυα ποιος τα κρατά σε κούπα

και ποιος τον χρόνο ξεγελά γλιστρώντας στις στιγμές

δένει καράβι στ’ ανοιχτά και ρίχνει μαύρη πέτρα

όσο εύκολα η γη κυλά κι η νύχτα χάνεται

Των αστεριών την πονηριά και του βυθού την γνώση

θα θελα να ’χα μια φορά πριν η ζωή τελειώσει

Ποιος με τραγούδια καίγεται, στις νότες ταξιδεύει

μπαίνει μέσα σε πίνακες και τις εικόνες κλέβει

κλέβει και απ’ τα απογεύματα και τις ψυχές ταΐζει

και του έρωτα τα ψέματα στον κήπο του σκαλίζει

Των αστεριών την πονηριά και του βυθού την γνώση

θα θελα να χα μια φορά πριν η ζωή τελειώσει


Σπύρος Βαρθολομαίος