Τι κι αν μας παίρνεις Χάροντα και πάντα σου χρωστάμε;
Πίσω μας μένει βιός πολύ, χρέγια δε λογαριάζει.
Μένουν τραγούδια της χαράς, τραγούδια της αγάπης,
ν' αντιλαλούνε τα βουνά, να χαίρονται οι κάμποι,
να φτάνει ο αχός τους μακρυά, στα βάθη που κονεύεις
να σου χαλούν τον ύπνο σου, να σε κακοκαρδίζουν.

             ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ