Τριανταέξι χρόνια τώρα
ήρθε της σύνταξης η ώρα
γι αυτούς που προχωρήσαν
Νοέμβρης , Νομικής ταράτσα
νεανικά ήταν τα μπράτσα
που σπρώξανε τα τανκς
Άλλοι μικρόφωνα αρπάξαν,
και τα Ερτζιανά ταράξαν
εκεί Πολυτεχνεία ...
Εδώ όμως Βαλκάνια!
πολιτικά ζιζάνια
που τ΄ όνειρο ξηλώσαν
Κι έμεινε η δόλια η σημαία
να φέρεται απ’ τη νεολαία
το ξεπλυμένο μπλε…
Στάλες αίματα γεμάτη
δάκρυα έρχονται στο μάτι
και θύμησες πικρές
Στους νέους να θυμίζουν
οι σφαίρες δεν γυρίζουν
που πέσανε εκεί
Μολότοφ θεατρίνες
φωτίζουν τις βιτρίνες
χορεύουν οι φωτιές
Ψωμί Παιδεία Ελευθερία
επίκαιρα είναι και τα τρία
και θα ‘ναι για καιρό…
Γιώργος Μακριδάκης
m@gior
Η πρώτη δημοσίευση βρίσκεται ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου