Άρωμα βανίλιας

Θα πιάσω με μια απόχη το φεγγάρι...

 

Ανοίγω τις κουρτίνες της καρδιάς σου
τα χρώματα μαζεύω απ’ τα όνειρά σου
στης σκέψης σου τρυπώνω το καράβι
και μόνος ταξιδεύω κάθε βράδυ.

Ψάχνω στη σιωπή
τον ήχο της γλυκιάς σου ζήλιας
ψάχνω στη βροχή
τα Καλοκαίρια που φοράς.

Είναι η μουσική
κι εκείνο τ’ άρωμα βανίλιας
που μ’ ακολουθεί
όπου τη σκέψη σου ακουμπάς.

Θα πιάσω με μια απόχη το φεγγάρι
στην πρύμνη θα το βάλω για φανάρι
τον σκοτεινό σου κόσμο να φωτίσω
το σώμα σου να βρω, να ναυαγήσω.

Μιχάλης Ανδρέου