Ο εαυτός μου

Ο κόσμος μου όλος σε μια ανάσα σου χωράει... Eίχα καιρό να γράψω κάτι...

Πέφτουν οι μέρες σαν βροχή στο πρόσωπό μου

γύρω μια πόλη που τα μάτια σου φοράει

ό,τι αγάπησα δεν ήτανε δικό μου

ο κόσμος μου όλος σε μια ανάσα σου χωράει

Ρεφραίν:

Που να ‘σαι τώρα που ο Θεός δεν  ξημερώνει;

και η αλήθεια μου απόμεινε μισή;

απ' το λαιμό με πιάνει, ιδρώνει και θυμώνει

και μόνο εσύ… εσύ…

Η Ανάστασή μου εσύ, εσύ κι ο θάνατός μου

Εσύ το ψέμα μου κι εσύ ο εαυτός μου

Κι όπως γερνάει το κορμί και παίζει ζάρια

φτάνει ταμείο σέρνοντας τα βήματά του

είναι παράξενα της μοίρας τα σημάδια

είναι αβάσταχτα τα βράδια του Σαββάτου

Γιώργος Γκρίλης

(Ο στίχος δεν είναι διαθέσιμος για μελοποίηση!)