Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Ναυαγός



Θα μείνω πάντα εδώ, χωρίς ελπίδα ναυαγός μέσα στην κάμαρά μου...

 
Εκοίταζα τη θάλασσα να βρέχει την ακτή
απ' το στενό παράθυρο μέσα στην κάμαρά μου
και ξέροντας πως στη στεριά θα μείνω πια εγώ
εδάκρυζα και έχανα για πάντα τη χαρά μου.

Καράβια από της θάλασσας τα μάκρη στη στεριά
πλησίαζαν π' αγέρωχα στο κύμα είχαν παλέψει.
Καράβι τότε ένιωθα πως τάχα ήμουν κι εγώ
που δυστυχώς πια δεν μπορεί να ξαναταξιδέψει.

Δεν μ' ένοιαζε αν πέθαινα μια μέρα ναυαγός
γιατί ένας τέτοιος θάνατος θα ήτανε χαρά μου.
Όσο όμως κι αν τον ήθελα θα μείνω πάντα εδώ
χωρίς ελπίδα ναυαγός μέσα στην κάμαρά μου.


Θεοχάρης Παπαδόπουλος

2 σχόλια:

  1. 22.16΄32΄΄ 12/12/2012

    Το γάργαρο το γέλιο σου δονεί τα κύτταρά μου
    και στην ψυχή μου έρωτα σταλάζει μυρωμένο
    που καταργεί τα σύνορα κι ήλιο στα όνειρά μου
    προσφέρει την ανάσα σου με άρωμα πλασμένο

    με κύμα και με θάλασσες και ρότες με αρμύρα
    που στα γαλάζια μάτια σου σαλπάρει κι ο Θεός μου
    μιας ύπαρξης βελούδινης που προκαλεί την Μοίρα
    και γίνεται μονάκριβο της ζήσης μου το φως μου

    κι αν πέφτουν τα αστέρια μας στους Κήπους στ’ ακρογιάλι
    ή ίσως στης Παληάπολης το κάστρο και τ’ αρχαία
    μιας Σαμοθράκης π’ άφησε ο στεναγμός της μι άλλη
    ανάσα ανεπαίσθητη ερωτικά ευκταία

    σε κειο του Ταξιάρχη μας τ’ απέρριτο ξωκκλήσι
    που στο γαλάζιο πέλαγος δελφίνια το φυλάνε
    και το ‘χει και ο άνεμος με όνειρα στολίσει
    και συναντούν στον δρόμο τους μονάχ’ όσ’ αγαπάνε

    εμείς ξαναβρισκόμαστε και πίνουμε κι οι δυο μας
    πάντα μαζί το τσίπουρο και κάτ’ απ’ το φεγγάρι
    στην αμμουδιά ξυπόλητοι στον Ορφικό χορό μας
    αιώνια θα σμίγουμε με πάθος σαν ζευγάρι….

    ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή