Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Νυχτολούλουδο

Φαντάζεις νυχτολούλουδο που έγινε αστέρι...
 

Ανθίσανε σα λούλουδα
στον ουρανό τ' αστέρια
κι ο νους μου με ταξίδεψε

σε κάποια καλοκαίρια.

Σε γνώρισα την άνοιξη
π' ανθίζαν τα λουλούδια
τα καλοκαίρια σ' έβλεπα
και σου 'λεγα τραγούδια.

Όμως μια νύχτα σ' έκοψαν
σε πήραν μακριά μου
και μαραμένη σ' άφησαν
πικράθηκε η καρδιά μου.

Μου είπανε πως χάθηκες
αυτό το καλοκαίρι
φαντάζεις νυχτολούλουδο
που έγινε αστέρι.
 
Θεοχάρης Παπαδόπουλος

8 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφος στίχος!

    Εύχομαι η Καινούργια Χρονιά να σας φέρει ότι επιθυμείτε !

    Με το καλό το 2013 :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή, ευλογημένη κι εμπνευσμένη χρονιά Λεβίνα! Υγεία και αγάπη!!

      Διαγραφή
  2. ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ!!! ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ Η ΝΤΙΝΑ!...
    ΩΡΑΙΟ ΖΕΣΤΟ ΠΑΡΑΓΩΝΙ ΣΤΟΧΑΣΤΩΝ ΑΥΤΗ ΣΕΛΙΔΑ!!!. ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ:

    Σ’ ΑΠΟΖΗΤΩ
    1
    Σ’ αποζητώ
    όπως το χώμα αναμένει τη βροχή
    πριν έρθει η Άνοιξη τα δέντρα να καρπίσει
    Σε λαχταρώ
    όπως το γέλιο η θλιμμένη η ψυχή
    και η πεταλούδα το γαρούφαλλο ν’ ανθίσει

    R
    Σ’ αποζητώ και σε πονώ,
    κι όπου βρεθώ
    κι όπου σταθώ
    θα σε γυρεύω!
    Τι πιο μεγάλο κι αληθινό
    να ξαναπώ
    πως σ αγαπώ
    και σε λατρεύω;!

    Σ’ αποζητώ
    σαν το δοξάρι που γυρεύει σε βιολί
    ονειρεμένες μελωδίες ν’ αναστήσει!...
    Σε λαχταρώ
    όπως το στόμα λαχταράει το φιλί
    από δυο χείλη αγαπημένα να τρυγήσει







    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΤΟ ΠΟΚΕΡ
    1
    Τι έκρυβες μπαμπέσα στα χαρτιά σου
    ήταν αδύνατο ποτέ να φανταστώ
    σαν έκανε παιγνίδι η αγκαλά σου
    σε ένα πόκερ όπου ήτανε στητό…!
    R
    Έπαιξα, έχασα και τώρα θα πληρώνω
    τη μπλόφα σου με δάκρυα στεναγμούς
    για μια ολόκληρη ζωή και θα χω μόνο
    για ρέστα μου, νταλγκάδες και καημούς…!
    2
    Με γκίνια ξεκινούσα μες στη ζήση
    κι όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα το γιατί
    Η μοίρα φαίνετε το έχει αποφασίσει
    να χάνω πάντα στης αγάπης το χαρτί…!

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  4. ΒΡΗΚΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
    1
    Βρήκα στο δρόμο ένα πουλί κι έσκυψα και το πήρα
    γιατί έμοιαζε η μοίρα του με τη δική μου μοίρα!...
    Έσκυψα και το ζέστανα με την αναπνοή μου
    κι επάνω του απόθεσα μ’ αγάπη το φιλί μου
    R
    Ψυχούλα μου,
    του μίλησα μη τρέμεις μη φοβάσαι
    γιατί χω μια ζεστή αγκαλιά
    Καρδούλα μου,
    που θα την έχεις για φωλιά
    μικρούλι μου, να γέρνεις να κοιμάσαι
    2
    Βρήκα στο δρόμο ένα στρουθί με τα φτερά σπασμένα
    δίχως ελπίδα στη ζωή, ομοιάζοντας μ’ εμένα
    Το κράτησα στα χέρια μου κι από τα δάκρυα μου
    του ’δασα αλμυρό νερό να πιεί μου απ’ τη καρδιά μου!
    R
    Ψυχούλα μου,
    του μίλησα μη τρέμεις μη φοβάσαι
    γιατί χω μια ζεστή αγκαλιά
    Καρδούλα μου,
    που θα την έχεις για φωλιά
    μικρούλι μου, να γέρνεις να κοιμάσαι!!!






















    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΔΙΧΩΣ ΕΣΕΝΑ Η ΖΩΗ

    1
    Δίχως εσένα η ζωή μου είναι άδεια
    σαν ουρανός χωρίς αστέρια και φεγγάρια
    γεμάτος γκρίζα συννεφιά
    που φέρνει την απελπισιά
    και κάθε μέρα τη καρδιά μου φαρμακώνει
    μ’ ένα μαχαίρι κοφτερό που με ματώνει
    R
    Έλα γλυκιά μου!...
    Γύρνα κοντά μου!...
    κι όρκο τιμής βαρύ σου κάνω
    αν σ’ αρνηθώ πως θα πεθάνω
    και σαν κεράκι αργά να λειώσω
    τον έρωτα μας αν θα προδώσω

    2
    Δίχως εσένα η ζωή μου νύχτας μοιάζει
    ενός χειμώνα παγερού που κρύο μπάζει
    στη κάμερα μας, που κι οι δυο,
    την κάναμε να μοιάζει ρημαδιό
    γιατί νας άλλος που ’χε μπει ανάμεσα μας
    τη ζήλια μπόρεσε να μπάσει στη καρδιά μας!
    R
    Έλα γλυκιά μου!...
    Γύρνα κοντά μου!...
    κι όρκο τιμής βαρύ σου κάνω
    αν σ’ αρνηθώ πως θα πεθάνω
    και σαν κεράκι αργά να λειώσω
    τον έρωτα μας αν θα προδώσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΞΕΧΑΣΕ Ο ΒΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΠΑΕΙ.
    1
    Ξέχασε ο Βοριάς που πάει
    και ζαβός παραπατάει
    κάνοντας στροφές και κύκλους
    γύρω του, με συννεφιές
    με βροντές και αστραπές
    και στα μέσα του χειμώνα
    ξαμολιέται σε Κυκλώνα
    R
    Δέστε όμως τι συμβαίνει σ’ ένα απάνεμο τσαρδί:
    Δυο τρεις φίλοι μονιασμένοι
    της ζωής αποδιωγμένοι
    πίνουνε σε Ναργιλέδες ροδομύριστο δαδί
    μασουλώντας τα καλούδια
    κι έχουν γίνει αγγελούδια

    2
    Έχασε ο Βοριάς τη στράτα
    τα ’κανε όπως λεν σαλάτα
    μα έχασε το μπούσουλα του
    άλλαξε στρατί γι αλλού
    και με βιάση ενός τρελού
    όποιο βρει γύρω σκοτώνει
    και τα δέντρα ξεριζώνει!..

    R
    Δέστε όμως τι συμβαίνει σ’ ένα απάνεμο τσαρδί:
    Δυο τρεις φίλοι μονιασμένοι
    της ζωής αποδιωγμένοι
    πίνουνε σε Ναργιλέδες ροδομύριστο δαδί
    μασουλώντας τα καλούδια,
    κι έχουν γίνει αγγελούδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή