Οι Πίνακες

Ένα πινέλο αγάπησε κι απ΄ το ποτήρι πήδηξε, ξεράθηκε. Στ΄ αλήθεια…

Να περπατήσω να χαθώ στον κόσμο των πινάκων

να ανηφορίζω , να πλυθώ στης πινελιάς τις γούβες

σαν να άγγιζα τα δάχτυλα στης πλάτης τις λακκούβες

Της θάλασσας οι πινελιές , τα κύματα  αγριεύουν,

σαν συναντούν τα χρώματα , τα πίνουν και θεριεύουν

δάκρυα πέφτουν πνίγονται  στον ποταμό  μιας ζωγραφιάς

του Σαλβαδόρ ακινησία τις ταχύτητες νικά

τα σώματα ζωγραφιστά τον χρόνο σταματάνε

τα χνώτα των μικρών παιδιών γεύονται και τρυγάνε

ένα πινέλο αγάπησε, γυμνή Σπανιόλα αρτίστα

με πάθος της ζωγράφισε, της άγγιζε τα στήθια

κι απ΄ το ποτήρι πήδηξε, ξεράθηκε. Στ΄ αλήθεια…

Σπύρος Βαρθολομαίος