Κολασμένα

Μ’ ένα ποδήλατο φύγαμε για Παρίσι....


Μωρό μου αν δούμε ότι δεν περνάει η κρίση
μ’ ένα ποδήλατο φύγαμε για Παρίσι
άφραγκοι κι άστεγοι – ο Κλάιντ και η Μπόνι
και με την τρέλα μας πυξίδα στο τιμόνι

Αυτός ο κόσμος μας χρωστάει και θέλει κι άλλα
σαν τα χρυσόψαρα μας ρίξανε στη γυάλα
μα εμείς υψώνουμε στο άπειρο παντιέρα
και σαν το Νέμο θα το σκάσουμε μια μέρα

Refrain: 
Μα αν η ζωή μας έχει μπει πια σε μια πρίζα τρελή 
κι αν τον Παράδεισο δεν βρούμε σ’ αυτή τη ζωή 
ό,τι κι αν γίνει έχω δίπλα μου εσένα 
και σε θέλω… σε θέλω… σε θέλω κολασμένα! 

Σ’ αυτή τη χώρα αν όρθιο τίποτα δε μείνει
μας βλέπω πρόσφυγες για το βυθό Μπικίνι
κι αν στου Τιτανικού με δέσουνε τ’ αμπάρια
για σένα παίζω και τη μοίρα μου στα ζάρια


Μιχαήλ Αδάμ