Αφού
δεν κάηκες, δεν έγινες σοφός…
Κάποτε
οι νύχτες επιστρέφουν κι εκδικούνται
για
όλα όσα δεν τολμήσαμε εμείς…
Τότε
τα χείλη μας τα πιάνει και θυμούνται
την
ιστορία μας, σαν ξένοι συγγενείς.
Κάποτε
θα ‘ρθουν να σου πουν, ίσως, στ’ αστεία
πως
θα μπορούσες να πετάξεις μες στο φως…
Μα
ό,τι έζησες μικρή έχει σημασία:
αφού
δεν κάηκες, δεν έγινες σοφός…
Θέλω μια αγάπη
να μην καίγεται… Να καίει!
Θέλω μια αγάπη
δυνατότερη απ’ το χρόνο…
Να ‘χει τα λάθη
στη σειρά και να μη φταίει
κι αν τη διατάξω
να ‘ναι έτοιμη για φόνο
Κρύβω
στα μάτια μου τριάντα τρεις χειμώνες
να
‘ρθει ο Ιούδας, ο Χριστός, να ‘ρθεις κι εσύ…
Κι
ό,τι προσπέρασαν του ανθρώπου οι αιώνες
ν’
αναδυθεί σαν μες στο πέλαγος νησί.
Θέλω μια αγάπη
να μην καίγεται… Να καίει!
Θέλω μια αγάπη
δυνατότερη απ’ το χρόνο…
Να ‘χει τα λάθη
στη σειρά και να μη φταίει
κι αν τη διατάξω…
να ‘ναι έτοιμη για φόνο
Γιώργος Γκρίλης
Γιώργο, είναι φανταστικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να το ακούσουμε σύντομα με τη μουσική του.
Σε ευχαριστώ πολύ Μιχάλη. Την καλημέρα μου!
Διαγραφή