Η ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ / ΓΡΑΜΜΑ ΕΡΩΤΙΚΟ

Γιατί είναι οι λέξεις ζωντανές και σου φιλούν το χέρι...

Τι 'ν' τούτο αγαπημένε/η μου που μέσα μας συμβαίνει; 

Τι φλόγα στα στήθη άναψε κι έκαψε τις καρδιές μας;

Πώς να μερέψεις τώρα πια το αγρίμι που χοροπηδά

και εκστατικά χορεύει απάνω από την φωτιά που ανάψανε τα μάτια;

Ποιος να σκορπίσει άνεμος του πάθους μας τις σπίθες

σαν βέλη που εκτοξεύονται απ' τα λάγνα βλέμματά μας;

Που να φωλιάσει ο έρωτας που μέσα μας γεννάται;

Μα σαν περάσει ο καιρός κι ανοίξει τα φτερά του 

θέλει ουρανό για να πετά, κλαριά να ξαποσταίνει

και σε κλαρί ψηλά θέλει φωλιά απ' άχυρα φτιαγμένη

για να κουρνιάζουν τα κορμιά που τις ψυχές βαστούνε 

και να ζεσταίνουν δυο καρδιές που 'μαθαν ν' αγαπούνε;

"Για αυτό σου γράφω αφέντρα/ντη μου...φωλιά σου παραγγέλνω...

χτίσ' την εσύ για χάρη μου κι εγώ πουλί σου στέλνω...

πουλί με γράμμα ερωτικό που δάκρυα θα σου φέρει

γιατί είναι οι λέξεις ζωντανές δεν τις βαστά το χέρι..."

Φυλάξου αγαπημένη/ε μου και οι λέξεις στάζουν αίμα

κόκκινο βάφουν το χαρτί, σου αναριγούν το δέρμα.

Κι αν απ' του γράμματος το πορφυρό σπαράξει η ψυχή σου

άσε βαρύ αναστεναγμό να βγει από το κορμί σου.

Κι άμα από λόγια ερωτικά το πάθος πεθυμήσεις

να 'χεις στο νου πως σε καλώ κοντά μου να γυρίσεις....

Μα βάστα κι αν τα λόγια μου σε κάνουν να δακρύσεις

και στου καιρού το πέρασμα σελίδα αν δεν γυρίσεις...

Κι αν από αγάπης δάκρυα το δέρμα σου υγράνει....

-ποτέ σου μην το λησμονάς...-

απ' του έρωτα τη θύμηση ουδείς μπορεί να γιάνει...

''Για αυτό σου γράφω αφέντρα/ντη μου...φωλιά σου παραγγέλνω...

χτίσ' την εσύ για χάρη μου κι εγώ πουλί σου στέλνω...

πουλί με γράμμα ερωτικό που δάκρυα θα σου φέρει

γιατί είναι οι λέξεις ζωντανές και σου φιλούν το χέρι..."

Χριστίνα Βράκα