Το φιλί σου πάλι θέλω

 Η δύναμη του φιλιού...

Το φιλι σου παλι θελω,

Οπως τοτε, τη νυχτα των αριθμων,

Που γραφτηκαν για εμας ολα τα τραγουδια των Κελτων,

Και τo παραμυθι χωρις τελος,

Με τη φλογα του αναψα ολα μου τα τσιγαρα,

Με τη δροσια του διεσχισα ολη τη Σαχαρα,

Με την ορμη του πεταξα γρηγοροτερα απο τα περιστερια,

Με το παθος του ζωραφισα με καμβα τα αστερια,

Με το μελι του ετραφηκα για χρονια,

Με τη ζεστασια του ελιωσα τα χιονια,

Και ηπια νερο καθαριο απο πηγη προαιωνια,

Περιτρυγιρισμενος απο Δαιμονες και Τελωνια,

Που πηραν στο κυνηγι οι Νεραϊδες και οι Πυγολαμπιδες,

Οι Νανοι,οι Ηρωες,οι Δρυιδες

Οταν φιλησα εσενα,

Ειδα φως σε φεγγαρια στοιχειωμενα,

Κοιμηθηκα ησυχος σε βραδυα αφορισμενα,

Πιστεψα σε αγγελοπατηματα και ονειροπαγιδες,

Σε ξωτικα, μυθους και μερες Αλκυονιδες,

Να σε φιλησω μια φορα ακομα θελω,

Και ας γραψει τελος στο παραμυθι χωρις τελος

Κωνσταντίνος Βένδρας