Πατρίδα μου

Nερό που καίει στο στόμα μου η ανάσα της ερήμου...

Πατρίδα μου που σ’ έχασα

μία ζωή ζητούσα

τα μάτια σου να δω ξανά

αν είναι ίδια όπως παλιά

τότε που μ’ αγαπούσαν

Πατρίδα μου αξιώθηκα

πάλι να κατοικήσω

τα χέρια σου – να τα κρατώ

να μου γεννούν τον πυρετό

και να μην κάνω πίσω

Πατρίδα μου που με έζησες

δύο φορές σαν ξένο,

αυτά τα χείλη που φιλώ

με σπρώχνουν πάλι στο γκρεμό

κι όμως τα ανασαίνω

Σαν πρόσφυγας στο σώμα σου ιδρώνει η ψυχή μου

νερό που καίει στο στόμα μου η ανάσα της ερήμου

 Γεώργιος Λίγος