Κι η πουτανιά μέσ' τη ζωή ακόμη μας χρεώνει...
λογοκρισία και κουφάλες στίς τεγίδες
μπολιάζουν μαύρο στο μυαλό των ασθενών
σε ράντζα σχίζουν την αρχή των ηδονών
στόμα που γέμισε με αίμα και με χώμα
δόντια νεκρά δαγκώνουνε μια ζωή ακόμα
με δεκανίκια τα όνειρά μας περπατάνε
στον βούρκο σέρνονται εκείνοι π' αγαπάνε.
Στο σώμα μας μια ψυχή που έμεινε απάτητη
και παραδίπλα μια καρδιά που έγινε διάτρητη
δίνουν τα χέρια να σωθούν μα έχουνε αγκάθια
πετούν τον σπόρο της ζωής σε άγονα χωράφια
η ρουφιανιά καλά κρατεί, χορεύει τσιφτετέλι
σ' οπλοβαστό κλειδώσανε τις λόγχες οι αγγέλοι
και έμεινε το στόμα μας, στυφό σαν το κυδώνι
κι η πουτανιά μέσ' τη ζωή ακόμη μας χρεώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου