Ας είχε ένα λόγο να υπάρχει η πίκρα...
Μακάρι να μπορούσαν να εξαφανιστούν όλα όσα ένοιωσα!
Μακάρι να αδιαφορούσα, σ’ άλλο σταθμό να σταματούσα…
Δεν έχω να θυμάμαι τίποτα καλό
δεν έχω να θυμάμαι τίποτα κακό
κι αυτό είναι χειρότερο…
Μακάρι να είχαν γίνει πολλά να ‘χω κάτι να σκέφτομαι…
Μακάρι να το μετάνιωνα μετά κι η φυγή ας με μαχαίρωνε!
Δεν έχω να θυμάμαι τίποτα καλό
δεν έχω να θυμάμαι τίποτα κακό
κι αυτό είναι χειρότερο…
Ας είχε ένα λόγο να υπάρχει η πίκρα
να μη νοιώθω πως είμαι τρελή
να αγαπώ μια σκιά, να αγαπώ ένα όνειρο
να αγαπώ ένα τίποτα…. τίποτα καλό τίποτα κακό…
Ιωάννα Τσαβδαρίδου
Από τα πιο όμορφα που έχω διαβάσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία περιγραφή της ψυχικής νέκρωσης...Μπράβο στην Ιωάννα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργο μου να είσαι πάντα καλά!
Σου στέλνω την αγάπη μου