Των ματιών σου

 Στα μάτια μου σ' είχα θρησκεία...
 

Στων ματιών σου την άκρη, 
ένα κρυστάλλινο δάκρυ, 
έσταζε πάνω σ' ένα ανθός μυρωδάτο, 
του αγρού στολίδι λουλουδάτο. 

Των ματιών σου η ουτοπία, 
λαμπερή χρωματιστή πανδαισία, 
έδινε λάμψη στο περιβόλι , 
δροσερή γαλήνια μικρή πόλη. 

Των ματιών σου η ηλιαχτίδα, 
του ουρανού απέραντη κερκίδα, 
μες στο φεγγάρι πλανιέται, 
στις αστρόπυλες περνιέται. 

Των ματιών σου η γοητεία , 
φανταχτερή θαυμαστή δυναστεία, 
σ' ονείρου το κάστρο πριγκιπάτο, 
χτισμένο σε νεραϊδίσιο βάλτο. 

Στων ματιών σου τις σκουρόχρωμες κόρες, 
κουνιστές χρωματιστές αιώρες, 
σε μονοπατιού περβάζι, 
καθόμουν και σ' έκανα χάζι. 

Στα μάτια μου σ' είχα θρησκεία, 
μετάνοια, προσευχή, αμαρτία, 
ήσουν για μένα ο θεός, 
ένας θηλυκός πειρασμός. 

Των ματιών σου η κρύα βρύση, 
μακρινοί ακατοίκητοι νήσοι, 
ήσουν για μένα σανίδα σωτηρίας, 
σε φουρτούνα οπτασίας. 

Στων ματιών σου το κύμα, 
ένας έρωτας γεμάτος ποίημα, 
που γράφτηκε για σένα όλο χάδια, 
να σε νανουρίζει χαρμόσυνα τα βράδια. 

Πάρης Παπανικολάου