Ολυμπιακοί φρουτοχυμοί

Τραγουδάκι χρέους...

Και μετά εκείνος μπήκε μέσα της

Φουντωμένος, άπλυτος

Λυσσασμένα –πως τα λένε-στα άρλεκιν.

Δεκάδες φράουλες του μάτωσαν τα πόδια.

‘’Μην ανησυχείς, καλέ μου...

αλλάζει το χρώμα, το φρούτο,η στάση

κυρίως η γλυκάδα στην περιγραφή της’’

Σαλεμένος από την απραξία ο ‘’φως’’

έκοβε κεφάλια αγαλμάτων και στερέωνε με τσιμέντο ζωντανούς.

Τον είδε η κάμερα

Τον σκούπισαν από τη φρουτένια γεύση

Βγάλαν απ΄ τα δόντια τα μπιμπίκια του καρπού.

Δεν είναι οργή,

αυτές είναι κουβέντες μεσήλικων με κακή όραση.

Είναι το ίδιο να είσαι κοντά στον μικρό που δεν έχει για καφέ

ή κοντά στην Ολυμπία, χωρίς αφή.

Μίλησε μια άφραγκη γυναίκα, πασπατεύοντας το πορτοφολάκι

Την λέγαν ‘’γιαγιά’’, μα ήταν κοριτσάκι:

‘’Ψέμματα λέγατε, το αίμα δεν φέρνει αίμα.

Απατεώνες!’’

Κυριακίδης Νίκος
Από τη συλλογή  ''ΔΡΟΜΟΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΓΟΝΑΤΑ'', εκδ. Ars Poetica.