...κι ό,τι ζω, αχ, δε μου φτάνει...;
Μια Βαβυλώνα έχω καρδιά κι έναν θεό γινάτι
οι έρωτες με μέθυσαν και μου 'βγαλαν το μάτι
Η τρέλα μου και το φευγιό βαθειά στα σωθικά μου
στον κόσμο ό,τι αγάπησα ήταν ενάντιά μου
Ποια ζωή πληρώνω νοίκι
κι ό,τι ζω δεν μου ανήκει;
Ποια φωτιά θνητό με κάνει
κι ό,τι ζω, αχ, δε μου φτάνει;
Μια μπάλα φως στα χέρια μου, ψυχή μες στην παλάμη
το δίκιο μου για δόλωμα στου κόσμου το καλάμι
Μετρώ εφτά κλειστές ζωές και μια ουράνια Δίκη
μ' αυτός ο αέρας που φυσά με σέρνει απ' το μανίκι
Ποια ζωή πληρώνω νοίκι
κι ό,τι ζω δεν μου ανήκει;
Ποια φωτιά θνητό με κάνει
κι ό,τι ζω, αχ, δε μου φτάνει;
Γιώργος Γκρίλης
Μια Βαβυλώνα έχω καρδιά κι έναν θεό γινάτι
οι έρωτες με μέθυσαν και μου 'βγαλαν το μάτι
Η τρέλα μου και το φευγιό βαθειά στα σωθικά μου
στον κόσμο ό,τι αγάπησα ήταν ενάντιά μου
Ποια ζωή πληρώνω νοίκι
κι ό,τι ζω δεν μου ανήκει;
Ποια φωτιά θνητό με κάνει
κι ό,τι ζω, αχ, δε μου φτάνει;
Μια μπάλα φως στα χέρια μου, ψυχή μες στην παλάμη
το δίκιο μου για δόλωμα στου κόσμου το καλάμι
Μετρώ εφτά κλειστές ζωές και μια ουράνια Δίκη
μ' αυτός ο αέρας που φυσά με σέρνει απ' το μανίκι
Ποια ζωή πληρώνω νοίκι
κι ό,τι ζω δεν μου ανήκει;
Ποια φωτιά θνητό με κάνει
κι ό,τι ζω, αχ, δε μου φτάνει;
Γιώργος Γκρίλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου