Το φιλί δικάζεις
σαν αναστενάζεις.
Χαρακτικό της Β. Κατράκη σε βότσαλο
Δρόμοι τ' ουρανού
στα έγκατα του νου
η σκέψη χρόνια καίει
η μορφή σου φταίει.
Όταν σου μιλώ
κι όταν σου γελώ
δάκρυ στη βροχή
μνήμη κι ενοχή.
Μάγια στον καθρέφτη
μαρτυρούν τον ψεύτη
στο τραγούδι η λήθη
λάθος παραμύθι.
Προσευχή του απείρου
νύχτα
του ψιθύρου
άδειο το ποτήρι
στάχτη το χατήρι.
Στου Έρωτα το ρίσκο
πάντα εσένα βρίσκω
με της γης τ' αλάτι
σου 'χτισα παλάτι.
Άγραφη πορεία
στη δική σου ευθεία
ρότα πάντα η θλίψη
πόσο μου 'χεις λείψει.
Τη ζωή μου ορίζεις
μα δεν την κερδίζεις
μη ρωτάς το κύμα
όταν σκάει το
κρίμα
της ακτής ο ήχος
της σιωπής ο στίχος
το φιλί δικάζεις
σαν αναστενάζεις.
Από καρδιάς
Εν΄ονόματι της Αγάπης
Χαρούλα Βερίγου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου