Με τα ρούχα της δουλειάς

Και με το χέρι το καλό, μ’ αυτό που κάνω το σταυρό, εσένα που ‘χω για Θεό...

Εγώ μικρή μου είμαι παιδί της εργατιάς

την πέτρα στύβω μες στο χέρι και τη λιώνω

κι αυτά τα δήθεν ‘μ’ αγαπάς, δε μ’ αγαπάς’

ούτε τα θέλω, ούτε τα πολυσηκώνω

Μ’ αυτά τα ρούχα της δουλειάς

ένα ζειμπέκικο για μας

θα σηκωθώ να το χορέψω κι ας ματώσω...

Και με το χέρι το καλό

μ’ αυτό που κάνω το σταυρό

εσένα που ‘χω για Θεό, θα σε σκοτώσω!

Εγώ μικρή μου είμαι παιδί της γειτονιάς

κι αυτά που έμαθες αλλού, να τα ξεχάσεις:

μέσα στα μάτια μια ζωή θα με κοιτάς

γιατί αλλιώς μια και για πάντα θα με χάσεις

Αργύρης Αργύρης