Ωδή στο βασιλικό...
Τ΄έχεις βασιλικέ μου, τα φύλλα
ζάρωσες,
εγώ κι αν σε ποτίζω, συ μου
μαράζωσες.
Μην είν΄ απ΄το ηλιόγιομα,
που καίει το μεσημέρι
και δε σε βλέπει ίσκιωμα,
στέρεψε το κεμέρι?
Αχ βρε βασιλικέ μου,
ξαναζωντάνεψε,
κάνε να βγουν λουλούδια, τη φύση
πλάνεψε.
Το άρωμά σου στέρεψε
κι η λάμψη σου εχάθη,
το φύλλο δεν δροσέρεψε
και τ΄άνθος εμαράνθη.
Ένα απ΄ τα κλωνάρια, πολύ πριν
μαραθούν
ήμουν κι εγώ μα τώρα χέρια δεν με
κρατούν..!
Κώστας Πλασταράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου